به نقل از «دانا»

جام جهانی فوتبال| بازگشت از قعر جهنم؛ رویاسازی برای بهشت/ تاریخ سازی با عبور از امریکا؛ جز از کل منسجم!

تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۶۰۷۲

دگرگونی تیم ایران در برابر ولز در دو بعد روحی و فنی اتفاق افتاد تا تیم ایران ناگهان زیر و رو شده و در آستانه یک اتفاق تاریخی قرار بگیرد.

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانا از قطر؛ بازی ایران مقابل انگلیس و ولز دو شکل کاملا متفاوت داشت. یک بازی افتضاح و یک تیم از هم پاشیده مقابل انگلیس و یک تیم مصمم و باروحیه و امیدوار مقابل ولز.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گویی دو تیم متفاوت در دو بازی به میدان رفته اند که هیچ شباهتی به هم ندارند و تنها نام تیم یکی است! اینکه چطور تیم ملی از قعر جهنم به دروازه های بهشت رسید و چگونه کابوس را تبدیل به امید کرد، ریشه در اتفاقاتی دارد که در دو بخش فنی و روحی در تیم ایران اتفاق افتاد.

کارلوس کی روش در ابتدا در روزهای بعد از بازی با انگلیس به بازسازی روحی و روانی تیمش پرداخت تا تکه های شکسته را به هم بند زده و یک تیم متحد و باروحیه بسازد. کاری که کی روش در آن استاد است.   ورای تفاوت در انگاره های روحی و روانی و دگردیسی تیم ایران، نباید تغییرات فنی را نادیده گرفت. کارلوس کی روش برای بازی مقابل ولز تمامی اشتباهات بازی نخست برابر انگلیس را تصحیح کرد و تیمی متفاوت از بازی اول را به میدان فرستاد. کی روش در ابتدا تیمش تاکتیک آشنا و همیشگی ۴-۳-۳ در زمین ارنج کرد. تاکتیکی که در تمام سالهای اخیر تیم ملی با آن یا شبیه آن بازی کرده. سیستم تیم ملی در این بازی در اصل کاج معروف ۴-۳-۲-۱ بود که به هنگام حمله به ۴-۳-۳ سوئیچ می شد تا ایران شکل تهاجمی تری به خود بگیرد.   این تغییر سیستم در حقیقت پایه نخست و اصلی دگرگونی تیم ملی در این بازی بود. کی روش در بازی نخست مقابل انگلیس اشتباهات ویرانگری را مرتکب شد که از مردی با سابقه و اعتبار او بعید بود. تغییر سیستم بازی تیم ملی به ۳-۴-۲-۱ یا همان ۳-۶-۱ اشتباه عجیبی بود که کی روش مرتکب شد. تیم ملی در تمام سالهای اخیر چه در دوران نخست حضور کی روش چه بعد از او در دوران ویلموتس و اسکوچیچ هرگز با ۳ دفاع بازی نکرده اما کی روش با یک ایده عجیب و گماشتن ۳ فول بک در ترکیب تیم ملی قصد داشت جلوی تهاجمات تیم ملی انگلیس را بگیرد. ایده ای به شدت ناکارآمد که به هیچ وجه جواب نداد و از عوامل اصلی شکست پرگل ایران برابر انگلیس شد. در مقابل بازگشت به ۴-۳-۳ آشنا در برابر ولز سبب شد تا تیم ملی در بخش تاکتیکی کاملا راه افتاده و با همین سیستم امتحان پس داده از منظر فنی کاملا مقابل ولز برتری فنی داشته باشد.   تصحیح ارنج غلط   کی روش در برابر انگلیس یک سورپرایز بزرگ داشت. او علی کریمی هافبکی که نزدیک به ۲ سال از میادین دور بوده و آخرین بار در دوره خودش به تیم ملی دعوت شده بود، را به عنوان برگ برنده در ترکیب اصلی قرار داد. سورپرایزی که البته بیشتر از اینکه حریف را غافلگیر کند، تیم خودی را سورپرایز کرد! نیمکت نشینی سعید عزت اللهی شاید بزرگترین اشتباه کی روش در برابر انگلیس بود که سبب شد تا میانه میدان را تمام و کمال به حریف واگذار کنیم. کی روش اما در برابر ولز این اشتباه را ادیت کرد و عزت الهی را در ترکیب اصلی قرار داد تا نبض تیم ملی در میانه میدان درست و روی ریتم بزند.   در کنار این حضور روزبه چشمی در قلب دفاع مثل یک خودکشی محض بود که کی روش مرتکب شد تا دفاع تیم ملی نیز دچار آشفتگی شود. چشمی در تمام سالهای فوتبالش ثابت کرده که هرگز در خط دفاعی مهره قابل اعتمادی نیست و پراشتباه ظاهر می شود و مشخص بود بازی دادن به او در برابر مهاجمان گرسنه انگلیس گران تمام خواهد شد. اشتباهی که کی روش در برابر ولز آن را پاک کرد و با قرار دادن دو مدافع مرکزی متخصص در قلب دفاع سبب شد تا تیم ملی در خط دفاع تقریبا به مهاجمان ولز به ویژه گرت بیل کهنه کنار و مکار هیچ فرصتی ندهد.   یکی از مهمترین تغییرات کی روش در ترکیب برابر ولز، حضور رامین رضاییان در دفاع راست بود. کی روش در تمام سالهای حضورش در ایران به رضاییان اعتقاد داشت اما جا ماندن رامین از اردوی اتریش سبب شد تا کی روش صادق محرمی را در ترکیب اصلی برابر انگلیس به میدان بفرستد. سبک بازی تدافعی محرمی در کنار قد و قامت کوتاه وی در برابر انگلیسی های بلندقامت دفاع راست ایران را پاشنه آشیل کرده بود اما در برابر ولز کی روش دوباره به بازیکن مورد علاقه خود در دفاع راست میدان داد و رضاییان نیز تمام و کمال جواب این اعتماد را داد. او با گام های بلند و میل به نفوذ یکی از مهره های کلیدی ایران در فاز تهاجمی بود ضمن اینکه با قد و قامت بلند، اعتماد بنفس و آگاهی محیطی در خط دفاع اجازه نداد هیچ توپی از او رد شود. رامین مزد بازی خوب خود را با یک گل تماشایی و هوشمندانه گرفت تا بهترین بازیکن ایران در برابر ولز باشد.   تغییر دیگر کی روش برابر ولز نیمکت نشینی علیرضا جهانبخش و بازی دادن به علی قلی زاده در پست وینگر راست بود. جهانبخش بعد از یک فصل نومیدکننده و نیمکت نشینی مطلق در لیگ هلند به تیم ملی آمده اما کی روش باز هم بواسطه گذشته خوب و تجربه بالای علیرضا او را در ترکیب اصلی بازی با انگلیس به زمین فرستاد و مطابق انتظار جهانبخش نومیدکننده بود. او بهترین موقعیت ایران در بازی را در نیمه نخست از دست داد و تقریبا هیچ حرکت موثری نداشت تا یکی از نخستین تعویضی های ایران باشد. در برابر ولز کی روش، جهانبخش را نیمکت نشین کرد و قلی زاده را در ترکیب اصلی به زمین فرستاد. اتفاقی که باعث شد جناح چپ ولز با زوج رضاییان – قلی زاده بدل به اتوبان ۴ بانده برای ایران شود. قلی زاده حتی گل هم زد که البته داور آن را افساید اعلام کرد تا روز پرفروغی را تجربه کرده باشد.   به ترکیب برنده دست نزن   تغییر تاکتیک و سیستم بازی تیم ملی در برابر ولز و تغییرات کلیدی نفرات سبب شد تا تیم ملی برابر ولز یک نمایش باشکوه را داشته باشد. حضور نفرات قدیمی و باتجربه در کنار هم و البته بازگشت به یک سیستم آشنا و امتحان پس داده شرایط تیم ملی را برای بازی برابر ولز کاملا دگرگون کرد تا تیم ایران یک بازگشت پرفروغ به جام داشته باشد و به ولزی های موذی اجازه نفس کشیدن ندهد. این تغییرات نتیجه به شدت مثبت و تاثیری کلیدی داشت تا بدانیم تا چه اندازه بابت ارنج غلط و سیستم غلط تر در بازی نخست اشتباهی مهلک مرتکب شده ایم و تاوان داده ایم.   کارلوس کی روش شاید بیشتر از همه خود را بابت آن تغییرات شگفت انگیز بازی نخست ملامت کند اما فرصت برای جبران باقیست. سرمربی تیم ملی در بازی برابر امریکا باید دوباره به همان انگاره های همیشگی پایبند باشد؛ استفاده از نفرات آشنا در همان سیستم امتحان پس داده قدیمی. او باید به همین ترکیب و همین سیستم وفادار باشد تا نمایش درخشان تیم ملی در بازی برابر ولز برابر امریکا نیز تداوم یابد. کاش یکی به او بگوید مستر سی کیو، به ترکیب برنده دست نزن!

بیشتر بخوانید؛

تحریف و تغییر پرچم جمهوری اسلامی ایران توسط فدراسیون فوتبال آمریکا!

 

منبع: دانا

کلیدواژه: ترکیب اصلی تمام سالهای برابر انگلیس برابر ولز تیم ملی تیم ایران بازی نخست کی روش سبب شد کی روش مرتکب شد قلی زاده تا تیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۶۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«هدفی» که ایران با حمله به اسرائیل زد!

فرارو- حمله اخیر ایران به اسرائیل شامل ۳۰۰ پهپاد و موشک نشان دهنده راهبردی به نام "دیپلماسی جنبشی" است که در آن اقدامات نظامی نقش نمادینی را به جای نقش تاکتیکی ایفا می‌کنند. علیرغم ترس از تشدید تنش و منتهی شدن آن به جنگ جهانی سوم این حمله تاثیر استراتژیک محدودی داشت.

به گزارش فرارو به نقل از نشنال اینترست، این رویداد مانند رویداد‌های دیگر در عصر مدرن بر اهمیت مصرف دقیق رسانه‌ای و درک تاکتیک‌های ژئوپولیتیکی تأکید می‌کند. هدف دیپلماسی جنبشی نشان دادن قابلیت‌های نظامی بدون ایجاد درگیری تمام عیار است و در عین حال به عنوان یادآور قدرت عمل می‌کند و در همزمان امکان مانور دیپلماتیک را فراهم می‌سازد. چنین استراتژی‌هایی بر تعامل پیچیده بین نمایش نظامی و پیام‌های دیپلماتیک تاکید می‌کند.

حمله ایران به اسرائیل: موردی از دیپلماسی جنبشی در حال آشکار شدن

روز شنبه ایران حدود ۳۰۰ پهپاد و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کرد حمله‌ای که بسیاری از آن می‌ترسیدند که خطر بروز جنگ جهانی سوم را به دنبال داشته باشد، اما در واقعیت تمام آن چه که روی داد دیپلماسی جنبشی بود که در زمان واقعی اجرا می‌شد همان طور که بار‌ها در درگیری‌ها به خصوص در مناقشات خاورمیانه رخ داده است. در عصر اقتصادی رسانه‌ای که مبتنی بر توجه است خوانش فراتر از تیتر اخبار برای درک آن چه در جهان می‌گذرد مهم‌تر از همیشه است و حمله اخیر ایران  فرصت ارزشمندی را برای بحث در مورد استراتژی نظامی و ژئوپولیتیکی رایج دیپلماسی جنبشی به ما ارائه می‌کند.

دیپلماسی جنبشی آن دسته از اقدامات نظامی را توصیف می‌کند که بیش‌تر نمادین هستند تا تاکتیکی. این اقدامات می‌توانند کُشنده باشند، اما عمدا دارای  اهمیت استراتژیک محدودی هم برای طرفین مهاجم و هم برای طرفین در موضع تدافعی می‌باشند.

ایران اخیرا حمله تلافی جویانه را علیه اسرائیل در قالب امواج متعدد موشک‌های کروز و بالستیک همراه با پهپاد‌های تسلیحاتی انجام داد. این حملات که هم از داخل ایران و هم به میزان کم تری از سوی نیرو‌های نیابتی ایران در سراسر خاورمیانه صورت گرفته اند به طور گمراه کننده‌ای به عنوان مقدمه‌ای برای جنگ جهانی سوم معرفی شدند به گونه‌ای که گویا قدرت‌های جهانی خود را در موضع حمایت از یک طرف علیه طرف دیگر قرار خواهند داد و این گونه القا شده بود که به طور بالقوه چنین اقداماتی زمینه را برای بروز فاجعه فراهم می‌سازند.

چنین دیدگاه به ظاهر هیجان انگیزی در مورد اقدام اخیر ایران  علیه اسرائیل مطرح شد، اما باعث می‌شود خوانش نادرستی از حقیقت ماجرا داشته باشیم. هدف ایران از حمله اخیر نه آغاز یک درگیری جدید بلکه یک شلیک اخطار و هشدار در پاسخ به اقدامات اسرائیل بود. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هم چنین با این اقدام قدرت نظامی را به مخاطبان داخلی خود در درون ایران به خصوص به نیرو‌های انقلابی نشان داد.

حمله اخیر ایران علیرغم آن که موشک و پهپاد را شامل می‌شد پیام واضحی داشت. براساس گزارش رسانه‌ها "حسین امیرعبداللهیان" وزیر امور خارجه ایران حتی به کشور‌های عربی همسایه از جمله کشور‌هایی که از لحاظ سیاسی همسو با ایالات متحده هستند ۷۲ ساعت پیش از شروع حمله اخطار داده بود. حتی گزارش‌های خبری نیز به زودی تلاش‌های آشکار ایران برای به حداقل رساندن تاثیر استراتژیک حمله را بازتاب دادند. برای مثال، خبرنگار "سی ان ان" گزارش داد: "نمادگرایی بر این حمله سنگینی می‌کرد".

به بیان ساده ایران هیچ علاقه‌ای به آغاز جنگ با اسرائیل نداشت چه رسد به یک درگیری جهانی که سایر کشور‌ها نیز به آن منازعه بکشاند. در عوض، ایران حمله‌ای را انجام داد تا قابلیت‌های نظامی دوربرد خود را با حجم بالا به نمایش بگذارد. ایران با این اقدام قدرت نظامی خود را در صحنه جهانی به به مخاطبان داخلی به خصوص به نیرو‌های انقلابی در داخل ایران نشان داد. ایران همزمان حمله را به دقت برنامه ریزی کرد تا از کشانده شدن پای قدرت‌های جهانی به منازعه جلوگیری کند تا برخلاف آن چه رسانه‌ها مدعی شدند جنگ جهانی سوم رخ ندهد.

امریکا نیز از دیپلماسی جنبشی در سال ۲۰۱۷ میلادی با حمله به تاسیسات نظامی سوریه پس از طرح ادعای حملات شیمیایی انجام شده توسط حکومت بشار اسد علیه غیر نظامیان سوری استفاده کرد. در آن زمان نیز مشابه حمله اخیر ایران اقدام تحت رهبری امریکا در آوریل ۲۰۱۷ با هدف "هشدار" به حکومت اسد انجام شد. امریکا حتی به طور مستقیم به مقام‌های نظامی روسیه در مورد زمان و مکان حملات هشدار داده بود تا اطمینان حاصل شود که هیچ نیروی روسی کشته نخواهد شد. این هشدار به طور قطع به پرسنل ارتش سوریه نیز انتقال یافت و امکان جابجایی پرسنل و تجهیزات پیش از فرود موشک را فراهم ساخت.

این هشدار به طور خاص به منظور به حداقل رساندن احتمال تشدید تنش خطرناک صورت گرفت و در عین حال تضمین می‌کرد که ایالات متحده به تعهدات اخلاقی ژئوپولیتیکی و ادراکی خود برای پاسخ به نقض آشکار قوانین بین المللی توسط سوریه عمل می‌کند. هدف از چنین حملاتی در سالیان اخیر ارسال مجموعه‌ای از پیام‌ها به طور همزمان به گروه‌های متفاوت بوده است.

در مورد حمله صورت گرفته توسط واشنگتن امریکا به اسد این پیام را ارسال کرد که در صورت استفاده او از سلاح شیمیایی امریکا بیکار نخواهد نشست. هم چنین، پیام حمله امریکا به روسیه یادآوری این نکته بود که امریکا توانایی‌های قابل توجهی برای نمایش قدرت دارد، اما به دنبال درگیری آشکار و گسترده نیست. برای متحدان و شرکای ژئوپولیتیکی امریکا آن حمله یاداور تعهد امریکا به آرمان‌های نظم مبتنی بر قوانین بین المللی و قدرت نظامی امریکا در سراسر جهان بود و در نهایت پیام امریکا از آن اقدام برای مردم داخل امریکا آرام کردن طیفی بود که خواستار اقدام و نمایش توانایی‌های نظامی بود، اما به گونه‌ای انجام شد که امریکا را از خطر بروز جنگ گسترده‌تر مصون نگه داشت.

البته هنوز ریسک زیادی در ارتباط با دیپلماسی جنبشی وجود دارد و این ریسک با هر تبادل آتش متقابلی افزایش می‌یابد. هر زمان که قدرت‌های نظامی ضربات خود را رد و بدل می‌کنند خطر جنگ آشکار بیشتر از قبل خواهد شد. به همین دلیل است که برنامه ریزی موثر برای این نوع عملیات بسیار ضروری است. از طریق برنامه ریزی مناسب، ترکیب صحیح سلاح‌ها و پرسنل آموزش دیده یک کشور می‌تواند پیامی قدرتمند با استفاده از سلاح‌های جنگی ارسال کند و در عین حال تاثیر آن سلاح‌ها بر حریف خود را به حداقل برساند تا مانع از پاسخ متقابل و جلوگیری از تشدید تنش شود.

به طور واقعی آن چه که ما در حال حاضر شاهد آن هستیم یک بازی استراتژی نظامی مبتنی بر نوبت است که در آن اسرائیل و ایران به نوبت به اقدامات نظامی علیه یکدیگر می‌پردازند تا به هر یک از طرفین زمان و ابزاری برای ارزیابی کارآمدی و هدف بدهند.

با توجه به تمام آن چه گفته شد حمله ایران به اسرائیل قرار نبود اولین شلیک آغاز جنگ جهانی سوم باشد و تقریبا به طور قطع این چنین نیز نخواهد شد. با این وجود، زمانی که کشور‌ها به تبادل آتش علیه یکدیگر ادامه می‌دهند خطر گسترش درگیری افزایش می‌یابد. علیرغم آن که رسانه‌ها سعی می‌کنند شما را فریب دهند تا باور کنید ممکن است دنیا در هر لحظه به پایان برسد تا شما را ترغیب به کلیک کردن مطالب شان کنند باید گفت که تمام تبادل آتش‌ها در عصر مدرن الزاما اقدامات آشکار جنگی نیستند و گاهی اوقات صرفا قدرت دیپلماسی جنبشی هستند.